Senin hikayen;
Derinlerde armağan gibi ama değil midir ilk gelişte hep melek
İndikçe derinlere tanıdıkça seni bağlanmak elde değildi ve oldu
Olan olmuştu jupiterin ihtişamıyla boyanmıştı gözlerim
Dedim ya olan oldu günler geçti gündüz geceyi kovaladıkça
Bitmez dedikçe bitti içimdekiler içindekiler birşeyler bitti
Çok çok derinlerde ateş söndükçe söndü ve bir kış gününde
Lanet soğuk bir kış gününde tomurcuklanan bir ağaç gibi
Aslında tomurcuk açamazdı ama ağaç bile denemişken biz niye dedim
Sen oku kelimeleri yüzümden,herşey biter geriye gün kalır
Dün biter elinde yeni bir gün kalır gün yaşadıkça vardır
Ve gidişlerimiz,yüksekten düşüşlerimiz kanatmaz acıtır
Acılarımı sakla ve gün batımına doğru sür git bu kentten.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder